Yılanla Konuşma

Ahmed b. Salih el-Cilî anlatıyor: Nizamiye medresesinde Şeyh Abdûlkadir ile beraberdim. Ona birçok fakih ve fakir geldi, onlara anlatmaya başladı. Biraz sonra tavandan büyük bir yılan düştü. Herkes kaçışmaya başladı. O kaçmadı ve anlatmayı da bırakmadı. Yılan geldi elbisesinin altından girip vücudunda dolaşmaya başladı. O anlatmaya devam ediyordu. Yılan göğsünden doğru boynuna çıktı. Boynuna dolandıktan sonra yere inip kuyruğunu havaya kaldırdı. Şeyh Abdûlkadir onunla bir şeyler konuştu. Ama biz bir şey anlayamadık. Yılan uzaklaştıktan sonra birkaç kişi gelip Şeyh Abdûlkadir’e yılanla ne konuştuklarını sordu. O, yılanla aramızda şöyle bir konuşma geçti, dedi. Yılan dedi ki;
“Çok evliya denedim. Senin gibisini hiç görmedim” dedi. Ben de bunun üzerine; “Sen tavandan düştüğün zaman ben kaza ve kader hakkında halka vaaz veriyordum. Senin kaza ve kader hükmü ile yürüyen ve duran bir hayvancıktan başka bir şey olmadığını da pekâlâ biliyordum. Bu yüzden kavlim ile fiilimin birbirine uygun düşmesini istedim.